Trascino le mie ossa nelle stanze vuote

Egregio direttore, Èl cal mòl dè l’estàt, la strachèsa dèle ùre, i pè ènfiàt. L’anima languida l’evapora èn stò calùr, l’amùr desolàt sota èl sul en mès al pràt. L’udùr del sudùr, la fiachèsa dopo èn polsadì chè l’è zamò finìt. Èntat èl sul èl ciöca sensa tregua. Lagnàs per töt, embarbaià èl tep. Me sente èn balù sgionfàt, la gnèca (noia) la mè salta adòs. Trascine nèle stanse öde i me òss. Renzo Cominassi Iseo